Waar het begon met het vullen van mijn rugzak
Mijn reis begon hoog in de bergen van Huancayo, waar de lucht helder is en de grond gevuld met de energie van eeuwenoude tradities. In die serene, krachtige omgeving kwam ik ter wereld, maar het leven leerde mij al snel dat kracht en verlies hand in hand gaan. Mijn rugzak vulde zich niet met spullen, maar met ervaringen—diepgaande, intense momenten die mijn ziel vormden.
Met elke stap op mijn pad werd mijn rugzak zwaarder. Verlies, verandering en strijd lieten hun sporen na, maar niet als last—ze werden mijn leermeesters. Ik ontdekte dat pijn niet het einde is, maar een poort naar transformatie. Dat trauma’s geen onoverkomelijke blokkades zijn, maar uitdagingen die ons uitnodigen om dieper te kijken.
Nu draag ik mijn rugzak niet alleen voor mezelf, maar voor anderen. Ik gebruik mijn levenservaring en intuïtieve kracht om mensen te helpen hun eigen reis te begrijpen, hun blokkades te doorbreken en hun ware kracht te vinden. Want heling komt niet alleen voort uit kennis, maar uit voelen, ervaren, en erkennen wie je werkelijk bent.
Samen kunnen we het verleden niet veranderen, maar we kunnen het een nieuwe betekenis geven. Elke stap, elke ervaring draagt bij aan wie we worden. En in die groei schuilt onze ware kracht.
ArMOEDe & De kracht van SAMEN vanuit een praktijkvoorbeeld
Er waren tijden waarin de wereld kleiner leek dan ooit. Niet omdat hij fysiek kromp, maar omdat de muren van onzekerheid en schaamte zich om mij heen sloten. De bouw kende een crisis, en met die crisis verdween mijn zekerheid, mijn ritme, mijn bestaansrecht – althans, dat was hoe het voelde. Uit bed komen zonder werk, zonder richting, zonder doel. Overleven werd mijn enige taak.
Maar armoede is een begrip. En zoals met alles in het leven, is het hoe je ernaar kijkt, hoe je ermee omgaat. Ik leerde dat in die dagen bij de Voedselbank. Daar zag ik niet alleen het gebrek aan middelen, maar vooral de complexiteit van armoede – en sociale armoede. De stille muren tussen mensen, de onzichtbare schilden van schaamte, het isolement dat niet alleen in lege portemonnees leefde, maar in het hart van de gemeenschap.
Ik wilde begrijpen. Dus ik keek. Ik luisterde. Ik ging bij mensen thuis, zag hun worstelingen, hun keuzes. Verse groenten die werden weggegooid omdat niemand wist wat ermee te doen. Chips en koekjes die direct uit de tassen werden gehaald, een kleine vreugde voor kinderen die zoveel misten. Ik vroeg me af: hoe was dit ontstaan, en nog belangrijker, hoe bleef dit bestaan?
Het werd mij duidelijk: armoede is niet alleen een tekort aan geld. Het is een tekort aan verbinding, aan kennis, aan vertrouwen. Maar bovenal een tekort aan samen.
Toen ontstond het idee: eetgroepjes. Samen koken, samen eten, samen zijn. Niet alleen een oplossing voor de eenzaamheid, maar een manier om te leren, om te groeien, om een gemeenschap te bouwen binnen een systeem dat mensen soms juist uit elkaar dreef. Ik stelde mijn plan voor aan de Voedselbank. Er werd geluisterd. Er werd nagedacht. Ik mocht het vormgeven.
Maar niets veranderde.
De muren van isolement bleken steviger dan gedacht. Angst, schaamte, de behoefte aan controle over een eigen omgeving. “Armoede” bleek niet alleen materieel, maar ook sociaal. De vraag was niet alleen: hoe vullen we de magen? Maar vooral: hoe verbinden we de mensen?
Toch leerde ik iets belangrijks. Zelfs als een idee niet onmiddellijk vrucht draagt, plant het toch een zaadje. Een zaadje van bewustwording, van mogelijke verandering. Niet iedereen durfde de stap te zetten, maar sommigen begonnen anders te kijken. Misschien niet vandaag, maar misschien morgen, of volgende week, of volgend jaar.
En dat is de kracht van samen.
Want echte verandering begint klein – bij één persoon, één gedachte, één idee. En misschien, heel misschien, is dat genoeg om op een dag het verschil te maken.
De Reis van Licht en Kracht en mijn gaves
Hoog in de Andes, waar de bergen als wachters over de aarde heersen en de lucht gevuld is met eeuwenoude energie, begon mijn reis. Geboren in een klein dorpje in Huancayo, omringd door spirituele wijsheid en helers, groeide ik op met een diep respect voor de krachten van het universum. Mijn eerste ademteug werd vergezeld door verlies—mijn tweelingbroertje en mijn moeder verlieten deze wereld voordat ik hen kon kennen. Toch waren ze nooit ver weg. Hun aanwezigheid voelde als een stille kracht, een onzichtbare gids die mij door het leven leidde.
Mijn pad bracht mij naar Nederland, ver van de bergen en rituelen van mijn jeugd. Hier leerde ik navigeren tussen verschillende werelden—die van mijn afkomst en die van mijn nieuwe thuis. Van jongs af aan voelde ik mij anders, alsof ik op een diepere laag waarnam en begreep wat anderen niet zagen. Pas later ontdekte ik de woorden die mijn innerlijke beleving beschreven: hoogbegaafdheid, hoogsensitiviteit. Maar mijn intuïtie vertelde me dat dit slechts labels waren, niet de kern van mijn wezen. Mijn echte kracht lag in mijn gaves—het voelen, het weten, het verbinden met energieën die anderen nog moesten ontdekken.
De zware momenten in mijn leven leidden mij niet naar wanhoop, maar naar wijsheid. Ik heb geleerd dat pijn niet het einde is, maar een poort naar diepgaande transformatie. Dat verlies geen leegte achterlaat, maar ruimte schept voor nieuwe inzichten. Dat een dag niet geleefd een kans verloren is.
In mijn praktijk, INCAPablo Coaching & Inspiratie, zet ik mijn intuïtieve kracht en spirituele erfgoed in om anderen te begeleiden. Door energiewerk, intuïtieve coaching en mijn aangeboren vermogen om blokkades te doorgronden, help ik mensen om zichzelf te hervinden. Heling is geen techniek, geen formule—it is een reis, een proces waarin we onszelf openen voor de kracht die al in ons huist.
Elke ontmoeting, elke sessie is een stap op weg naar balans en diep begrip van het leven. Want heling is niet alleen het loslaten van pijn, maar het omarmen van licht. Samen bewandelen we dit pad: een reis van licht, kracht en groei.